[ไดอารี่]สมัยเป็นนักศึกษาเรียนที่จีนปี 1 หนีเที่ยว หนีร้อนไปหาหนาว ลี่เจียงทริป พาร์ท 3/3 Blue Moon Valley + จุดชมวิวเมืองเก่าลี่เจียง (蓝月谷 + Lijiang Old Town Viewpoint)

                ไดอารี่พาร์ทสุดท้ายของทริปลี่เจียงนะคะจะเป็นครึ่งวันหลังจากไปเที่ยวภูเขาหิมะ และวันสุดท้ายที่พวกเราอยู่ที่เมืองลี่เจียงค่ะ

            หลังจากที่พวกเรานั่งกระเช้าไฟฟ้าลงมาจากภูเขาหิมะนะคะ คนขับรถได้พาพวกเราไปถ่ายรูปเล่นชมธรรมชาติที่

             Blue Moon Valley蓝月谷 ( ขออภัยที่ไม่ทราบชื่อภาษาไทยค่ะ ) คนไทยจะเรียกปากต่อปากกันว่า ทะเลสาบมรกต อะไรทำนองนั้นน่ะค่ะ แต่ดูเผินๆนี่สีน้ำทะเลสาบมันก็เหมือนสีเขียวมรกตจริงๆแหละ ซึ่งมันสวยมาก รอบด้านอากาศเย็นสบาย บรรยากาศกำลังดีค่ะ เพื่อนๆที่ก่อนหน้านี้หน้ามืดตามัวกันที่ภูเขาหิมะด้านบนนั้น ก็กลับมาตื่น ตาสว่างกันเลยทีเดียว ( อารมว่า มีอากาศให้หายใจแล้ว 5555 )

                กลับที่พักไปก็หมดแรงข้าวต้มกันไปข้าง พักผ่อนกันเยอะมาก หลับยาวกันไปเลยคนๆ หลับเป็นตายสุดๆ กลับจากที่หนาว เปิดฮีตเตอร์ ซุกผ้าห่มอุ่นๆ แล้วก็ ...ZzzZZzz....

 

                วันสุดท้ายที่อยู่ลี่เจียงแล้ว ก่อนกลับไปเมืองคุณหมิง เจ ไอซ์ และเหวิน ก็ไปเดินเล่นที่ย่านเมืองเก่ากัน แต่รอบนี้เดินไปที่จุดชมวิวค่ะ เนื่องจากตอนนั้น นก ป๊อป แก้วและไนท์ไปมาแล้ว แต่ตอนนั้นพวกเรา 3 คน ดันหาทางขึ้นไม่เจอสะงั้น ^^

                    ขึ้นไปที่จุดชมวิว ทีแรกดูเหมือนนึกว่าชิวๆไม่มีไรมากนะ เอาจริงๆในความรู้สึกไม่ค่อยต่างจากที่เดินขึ้นคานที่ซีซาน 5555

เพิ่งรู้ว่าขึนจุดชมวิวก็ต้องมีค่าผ่านประตู  เสียเงินแล้วทั้งที อยู่ให้นานๆหน่อยละกันนะ

                ก่อนบอกลาเมืองเก่าลี่เจียง อะไรที่อยากกินที่ยังไม่ได้กินก็เดินตามๆกินกันไปให้หมด โดยเฉพาะหม่าล่าซาวข่าวเสียบไม้ที่เป็นเนื้อจามรีนี่ อร่อยมาก หอมปากหอมคอ พวกเจกินกันยันวินาทีสุดท้ายก่อนกลับ ( อารมเหมือนกินเนื้อวัวเลยค่ะ คนที่นั่นปรุงเก่งมาก ไม่มีกลิ่นสาบเลย ^^ และที่สำคัญคือ ถูกมาก ไม้ละ 5 หยวน )

                มาเห็นแม่ค้าคนนึงเข็นรถเข็นขายขนมอะไรก็ไม่รู้ ทีแรกพวกเราก็นึกว่าเค้กพื้นเมืองมั้ง ก็เห็นมันดูมีชั้นๆ มีไส้ครีม แล้วตอนนั้นึกว่าหน้าขนมนี้เป็นคาราเมล ( มโนเองล้วนๆเนี่ย 55555 ^^ ) ก็เลยลองซื้อมากินดู.... แต่ว่าเท่าที่กินตอนนั้นรู้สึกว่ามันจืดอ่า ไม่ได้ชอบอ้ะ  TT^TT ( ความรู้สึกเหมือนแบบว่า มันไม่ใช่อ้ะ แกรรรร ..!!!!  ) แต่พวกเราก็ไม่ทิ้งนะคะ หลอกเอาไปให้เพื่อนๆที่เหลือช่วยกันกินคนละคำจนหมดก็พอ 555 แค่นี้ก็ไม่ต้องทิ้งแล้ว

                พวกของฟงของฝากก็ถ้าใครจะหิ้วกลับไปให้ใครก็ซื้อกันไปให้พร้อม เหมือนพวกขนมไส้กุหลาบอะไรทำนองนี้น่ะค่ะ จำได้ว่าไอซ์ชอบมาก ซื้อกลับไปหลายห่อจนแม่ค้ายิ้มเลย

                ส่วนกลุ่มของนกมาเล่าให้เจเจฟังว่า ก่อนกลับพวกเค้าก็ไปลองอาหารแปลกๆ แบบนมจามรี ( รึเปล่าไม่แน่ใจ ?? ) สั่งถ้วยเดียว แต่กินด้วยกัน 4 คน เพราะพวกเค้าไม่กล้าสั่งคนละถ้วยเพราะกลัวกินไม่หมดแล้วเสียดาย ><

             แต่เพื่อนๆเค้าบอกไม่ชอบอ้ะ มันคาวสำหรับพวกเค้าแล้วมันก็ไม่ได้เป็นนมเข้มข้น เหมือนน้ำเปล่า ทำนองนั้น ( อาจจะอยู่ที่ความชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกันละมั้งนะ )

                จากนั้นก็นั่งรถกลับไปที่สถานีรถไฟและนั่งรถไฟนอนกลับคุณหมิงตามเดิมค่ะ และเนื่องจากว่านั่งรถไฟตอนกลางคืนมาถึงคุนหมิงตอนเช้า พวกเรางัวเงียมาก อารมว่าเพลง 'ยังไม่ได้นอน' นี่ลอยมาในหัว 555 กลับถึงหอก็พักผ่อนเต็มที่เลยค่ะ

และแล้ว ทริปลี่เจียงก็จบลงเพียงเท่านี้ค่า

[ไดอารี่]สมัยเป็นนักศึกษาเรียนที่จีนปี 1 หนีเที่ยว หนีร้อนไปหาหนาว ลี่เจียงทริป พาร์ท 2/3 ภูเขาหิมะมังกรหยก (Jade Dragon Snow Mountain玉龙雪山)

            JJDiary มาถึงลี่เจียงก็ไม่ได้มาแค่เมืองเก่านะคะ  ณ ตอนนั้น สิ่งที่พวกเราคิดว่าไม่ควรพลาดอย่างยิ่งคือ การได้มาที่ ‘‘ภูเขาหิมะ’’ นั่นเอง  ซึ่งการติดต่อกับคนขับรถที่พาพวกเราไปรับส่งก็มาจากความช่วยเหลือที่ดีจากพี่ๆคนไทยที่คุณหมิงอีกเช่นเคยนะคะ  เนื่องในโอกาสครั้งนี้ เป็นครั้งแรกของเพื่อนเจเจหลายคนเลยค่ะที่ได้มาเห็นหิมะของจริงในครั้งแรก บอกเลยว่า ตื่นเต้นกันแน่นอน

                จากที่พักนั่งรถไปทางขึ้นภูเขาหิมะไม่ได้นานมากค่ะ รู้สึกจะประมาณ 15 นาที

                ก่อนขึ้นไปภูเขาหิมะ พวกเราได้ทำการซื้อตั๋วด้านล่าง และพวกเราได้ดูการแสดงคนพื้นเมืองด้วยค่ะ  ในการแสดงมีพวกบทบาทสมมติสมัยโบราณแบบเรื่องสั้น ร้องเพลง เต้นรำ ร่ายกลอน วิถีชนเผ่าและอื่นๆค่ะ

                ระหว่างดูการแสดงนั้นเราก็ได้เจอหญิงสาวคนจีนคนนึงค่ะ เค้าเห็นพวกเรามาเที่ยวกันเป็นกลุ่ม และพวกเราพูดภาษาไทยกัน เค้าเลยรู้ว่าพวกเราเป็นคนต่างชาติค่ะ ผู้หญิงคนนี้เค้ามาลุยเที่ยวคนเดียวค่ะ เนื่องจากเพื่อนของเค้ากลัวที่หนาวมาก เลยอยู่แต่ที่พัก ทำให้เค้าต้องออกมาเที่ยวเหงาๆคนเดียว พอเค้าเจอพวกเราเค้าเลยขอไปด้วยกันค่ะ

 

                หลังจากที่ดูการแสดงเสร็จแล้ว จะมีเจ้าหน้าที่พาพวกเราไปรับเสื้อกันหนาวค่ะ เสื้อกันหนาวของเค้าอุ่นจริงอะไรจริง แต่ส่วนตัวเจไม่ชอบอ้ะ ( เป็นคนขี้ร้อน ไม่กลัวที่เย็น 555 ) และจะมีกระป๋องออกซิเจนแจกด้วยค่ะ

                บรรยากาศนั่งกระเช้าขึ้นไปข้างบนค่ะ อยากจะบอกว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว และที่แน่ๆ แก้วกลัวความสูงมว้ากกกกกก ><

                กรี๊ดจนแทบจะยืนไม่ขึ้นเลย ส่วนเราพวกเราที่เหลือนี่ กำลังเห่อกับบรรยากาศที่แสนจะสูงชันนี่ 555

                นั่งขึ้นไปนานอยู่ค่ะ พอออกจากกระเช้าแล้ว สิ่งที่พวกเราออกมาเจอ ดินแดนที่มีแต่ความขาวโพลน ‘‘หิมะ’’ นั่นเอง

อยากจะบอกว่าแสงแดดจ้าแรงมาก เงยหน้าไม่ได้เลย น่าจะเอาแว่นกันแดดมาด้วยเนี่ยะ

ไหนๆก็มาแล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันหน่อย

                หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกระจายกันเดินค่ะ  นกกับป๊อปจะเดินไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เนื่องจากเพื่อนเค้าหายใจไม่ออก เจเลยบริจาคกระป๋องออกซิเจนให้เพื่อนค่ะ เนื่องจากเจไม่ได้ใช้

            ( หากใครมีอาการหอบ หายใจไม่ออกในที่เย็นๆ ให้ทำตัวให้อบอุ่นแล้วก็สูดออกซิเจนเป็นระวังหน้ามืดนะคะ )

                มีให้เดินขึ้นไปด้านบนด้วย เหมือนจะง่ายนะ แต่ก็ไม่ง่ายอ้ะ แอบหน้ามืดอยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะไอซ์นี่ หอบไปอีกคนเลยเหมือนกัน ส่วนเหวินเพื่อนอีกคนนี้ วิ่งไปไกลแล้ว ซนยังกะเด็กเลย 

เดินไปสักพักนึงก็….

                เอาจริงๆเหมือนเจว่าเจตื่นเต้นอยู่คนเดียวอ้ะ ส่วนเหวินนี่ ตื่นเต้นเหมือนกันนะ ….แต่ สีหน้าไม่เคยแสดงออก 5555

ข้างบนนี่ลมดีอากาศดีเวอร์ สดชื่นเหมือนได้เกิดใหม่เลย

 

จากนั้นก็ เรื่อยเปื่อยค่ะ

                เริ่มไม่มีไรทำ ไอซ์กับเหวิน หาหิมะมาปั้นเล่นๆ ตอนแรกเหวินพูดลอยๆออกมาว่า ‘‘อยากลองกินหิมะ อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง?’’ ไอเราก็ต้องรีบห้ามเพื่อนก่อนเลย เพราะ หิมะมันสกปรกม้ากกกก คนเค้ามาเที่ยวที่นี่ปีนึงตั้งกี่พันล้านคน หิมะนี่เละจนไม่ใช่สีขาวไปแล้ว……  ( ด้วยความที่เหวินเพิ่งเห็นหิมะครั้งแรก มีความตื่นเต้นนิสนึง )  //  พูดง่ายๆ หิมะมันก็เหมือนน้ำแข็งใสน่ะแหละ

                ปล. เดินบนหิมะ ก็ระวังๆกันด้วยเน้อออออ เพื่อนเจลื่นไปละ ( อารมแบบเดินบนน้ำแข็งแหละ )

                เดินไปสักพัก อย่างที่บอกค่ะ เจเป็นคนขี้ร้อน ร้อนมากกกก ร้อนก็บ่น แต่ชาวบ้านคนอื่นเค้าหนาวกัน ไอสื้อกันหนาวที่เค้าแจกมานี่ เดี๋ยวใส่เดี๋ยวถอด

                เล่นเป็นเด็ก ซนยังกะลิง ตอนนั้นเค้าฮิต Let it go กัน ( หนัง Frozen เพิ่งเข้า ) โดยเฉพาะ ฉากที่เอลซ่าวิ่งบนบันไดน้ำแข็ง

                มาที่นี่มีสิ่งที่ไม่อยากให้ทุกคนพลาดอีกอย่างคือ การเล่นสโนวบัสเตอร์ค่ะ Snow buster เป็นไอที่ว่า นั่งบนห่วงยางแล้วลื่นไถลมาตามหิมะน่ะค่ะ ตอนเล่นก็ต้องทนตูดเปียกนิดนึงนร้า ตอนนั้นเจ เหวิน และไอซ์ไปรอบนึงด้วย สนุกมาก แต่แอบต่อคิวยาวนิดๆ ( คนเยอะค่ะ )

                พวกเรามีเวลาอยู่ที่ภูเขาหิมะแค่ถึงเที่ยงค่ะ จากนั้นต้องลงมาแล้ว แล้วไปเที่ยวต่อค่ะ

            บล็อกนี้ขอจบกันบรรยากาศที่ดินแดนหิมะเพียงเท่านี้น่ะค่ะ ขออภัยที่รูปภาพมีเหลือไม่เยอะ เป็นไดอารี่ที่แสนจะนานมาแล้ว พอได้กลับมาเปิดเจอรูปสมัยก่อนที่เฮฮามาเที่ยวกับเพื่อนๆแบบนี้ ก็รู้สึกคิดถึงเอามากๆเลย

             เจอกันในบล็อกหน้านะคะ