สวัสดีค่ะ
ไดอารี่บล็อกนี้จะมาเล่าบรรยายเกี่ยวกับเรื่องราวที่เจเจและเพื่อนๆไปเที่ยวปักกิ่งทริปสั้นๆค่ะ
….เนื่องจากว่าในตอนนั้นเป็นภาคการศึกษาเทอมสุดท้ายที่พวกเราเรียนที่จีน
และตอนนั้นพวกเราวางแผนระยะการเดินทางทุกอย่างผิดพลาดหมด
จากที่จะได้ไปเที่ยวที่ปักกิ่งเป็นระยะเวลา 4-5
วันหรือมากกว่านั้น จนกลายเป็นว่า เหลือเวลาแค่ 3 วัน 2 คืนค่ะ
รวมถึงฤดูกาลของประเทศจีนนั้นเปลี่ยนไป จากเดือนพฤศจิกายนไปเดือนธันวาคมซึ่งเข้าหน้าหนาวเต็มตัว
ในหน้าหนาวบางครั้งสถานที่เที่ยวจะปิดไว ไม่ก็ค่าผ่านประตูอาจมีราคาสูงขึ้น
แล้วแต่ค่ะ
ทริปของพวกเราคือ เริ่มจากการวางงบประมาณค่ะ
ว่าเราไหวกันอยู่ที่เท่าไหร่ งบของตั๋วเครื่องบิน ที่พัก ค่าโดยสาร
ส่วนค่าผ่านประตูนี่ไม่ได้มีเยอะอะไรมากค่ะเนื่องจากตอนนั้นพวกเราไม่มีเวลาจริงๆ
ดังนั้นจึงทำได้แค่ไปแบบชะโงก แค่ไหนแค่นั้น ไม่ได้ไปเต็มที่แน่นอน ( งบน้อยค่ะ จน
T^T ) แต่ตอนนั้นก็ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยว่าต้องยอมรับกันและกันว่าไปเที่ยวแบบแกลบๆ
อยู่แบบไม่สบายๆก็ต้งอยู่ได้ ….. หลังจากนั้นก็เริ่มศึกษาเส้นทางรถไฟใต้ดิน
ถามเพื่อนๆที่เคยไปเที่ยวที่นั่นมาก่อนด้วย
และเจก็ได้ติดต่ออาจารย์จีนท่านนึงที่อยู่ที่ปักกิ่งด้วยค่ะเพื่อรายละเอียดเพิ่มเติม แถมจารย์แกทิ้งท้าย 北京欢迎你 555555
^^ (
ข้อมูลอ้ะมี แต่เวลาเที่ยวอ้ะ ไม่มี T^T )….
เริ่มจะจองตั๋วเครื่องบิน ตอนนั้นราคาอยู่ที่ประมาณ 375หยวนได้ ตีว่าราวๆ 1,800-1,900บาทแหละ ทีแรกพวกเราก็คิดว่าราคาตั๋วน่าจะลงอีก รออีกหน่อย ….แต่แล้วราคามันไม่ลงแล้วอ้ะ แถมเหลือที่นั่งน้อยมากๆด้วย จำใจต้องจองแระ ตอนนั้นใช้แอพ 飞猪 เป็นรูปน้องหมูสีเหลือง เห็นมันราคาถูกดี( ตั๋วราคาถูกก็ต้องตามมาด้วยไฟล์ทบินหัวรุ่งที่พวกเราจะไม่ได้หลับไม่ได้นอน ไฟล์ทบินถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นตอนตี 3 แหละ ) แถมรถไฟใต้ดินที่จีนก็ไม่ได้เปิด 24 ชม. ด้วย ประมาณสี่ทุ่มครึ่งก็ปิดให้บริการแล้ว พวกเราเลยตัดสินใจนั่งรถไฟใต้ดินในรอบเลทที่สุดและไปนอนรอเอ้งเม้งในสนามบินยาวๆ ( โครตไม่มีอะไรทำอ้ะบอกเลย… ) เล่นไพ่รอ จนกระทั่งเค้าเรียกให้เช็คอินและขึ้นเครื่องค่ะ ขึ้นเครื่องปุ๊บก็หลับทันที เก็บแรงค่ะ ( ถือว่านอนในเครื่องไปเลยเพราะเมื่อถึงปักกิ่งต้องเที่ยวต่อ )
7 โมงเช้าถึงปักกิ่ง งัวเงียสุดๆ ร่อแร่ พี่โตโย่พานั่งรถ airport bus เข้าเมือง ( เป็นวิธีที่ถูกสุดแล้ว รู้สึกคนละ 20หยวนมั้ง ตกคนละร้อยบาทไทย เจ๊แกประสบการณ์เดินทางประหยัดเยอะจริงไรจริง )… เมื่อถึงสถานีรถไฟใต้ดิน พวกเราทั้ง 4 นี่ ขั้น Oh My God ! ทันที… คือบอกตรงๆเลยว่า สถานีมัน ใหญ่มากๆ และ คนเยอะโครตๆ ..!!!! ตาลาย หลงทางหลงแผนผัง adventure สุดๆ ! ป้ายเก่าค่อนข้างเยอะ และที่แน่ๆ ไม่ค่อยมี Eng sub !!!!!! แต่… ก็จะยืนรออะไรไม่ได้ค่ะ ก็ต้องรีบทำบัตรรถไฟ ( ค่าทำบัตร 20หยวน ใส่ตังไปเท่าไหร่ก็ได้ ตอนคืนบัตรจะได้เงินที่เหลือกับค่ามัดจำคืนมาด้วยตอนคืนบัตรต้องสังเกตให้ดีเพราะไม่ใช่ว่าทุกสถานีรถไฟจะรับคืน ) แล้วก็ไปเช็คอินที่โรงแรมค่ะ ระหว่างทางไปที่พัก พวกเราก็ถกเถียงกันเพราะนั่งรถไฟลงผิดป้าย ( โอยยย ..ทะเลาะกันตั้งแต่วันแรกเลย แถมดันเดินไปเยอะแล้วสะด้วยสิ…. ) ก็ต้องรีบจ้ำๆเดินวกไปวนมา กว่าจะเจอสถานีที่ถูกต้องก็เสียเวลาไปประมาณชั่วโมงกว่าได้ ( ไม่น่าเสียเวลาโง่เล้ยยย ) แล้วแถมลงจากสถานีรถไฟแล้ว ระยะทางจากสถานีไปที่พักก็ต้องเดินประมาณ 15นาที เดินลุยทั้งๆอากาศเย็นๆ พื้นถนนขรุขระเป็นหลุมเป็นบ่อยาวๆไปแจ่ะ -…- ( พอดีที่พักอยู่โซนบ้านนอกๆหน่อย ไกลจากใจกลางเมืองมากๆ ทริปนี้ไม่เหมาะกับการใส่รองเท้าส้นสูงจริงๆนะบอกเลย ) เปิด Baidu แผนที่จีนเดินตามจนถึงที่พักในที่สุด…
เมื่อถึงที่พักแล้วนะคะ พวกเราก็ได้ทำการเช็คอิน เอาจริงๆครั้งแรกที่พวกเราเห็นที่พักก็แอบสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วค่ะ
ว่ามันจะเวิร์ครึเปล่า ( คือไม่ได้จะเรื่องมากหรือมองในแง่ร้ายอะไรนะคะ
เพียงแค่คำนึงถึงว่าความปลอดภัยและพวกความสะอาดน่ะค่ะ ) เมื่อเข้าไปถึงห้องพัก
เห็นแล้วก็รู้สึกใจส่อไปข้างเลยน่ะค่ะ คือพวกเราจ่ายเงินค่าห้องไปคืนละ 500หยวน
ตีเป็นเงินไทยเลขกลมๆก็ประมาณ 2,500บาท ไม่มีอาหารเช้า (
ไม่ได้ซีเรียสเรื่องอาหารการกินค่ะ หากินข้างนอกได้ ) มีวายฟาย ( ที่ไม่ค่อยติด )
รู้สึกว่า…มันไม่คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไปสักเท่าไหร่น่ะค่ะถ้าเทียบกับราคาเกสเฮ้าเกรดถูกๆที่ไทย…
สิ่งที่พวกเราทั้ง 4 คนเห็นตอนนั้นก็คือ สภาพห้องค่อนข้างสกปรก
ฝุ่นตามขอบห้องมุมห้องยังมีค่ะ หนามาก ตามลิ้นชักเสื้อผ้าก็มีฝุ่น พื้นห้องไม่สะอาดเลย
แอร์ก็ไม่รู้ว่าสะอาดมั้ย เพดานห้องนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย…
ซึ่งตอนนั้นเจกับชมพู่ก็ค่อนข้างกังวลแล้วเพราะพวกเราแพ้ฝุ่นด้วยน่ะค่ะ
แต่ก็ต้องทนอยู่….. ห้องขนาดเล็กๆแคบๆอยู่ได้ค่ะ แต่ความสะอาดคือให้คะแนนติดลบ -
- (
ขอไม่เอ่ยสถานที่นะคะ )… จะย้ายโรงแรมก็ไม่ได้ค่ะ ช่วงนั้นฤดูท่องเที่ยวใกล้ปีใหม่
ที่พักที่ไหนๆก็แพงแล้วด้วย ยอมก็ยอม T^T
หลังจากที่พวกเราวางสัมภาระไว้ในห้องพักแล้ว
สิ่งที่ตามมาก็คือ.. ตามหาของกินค่ะ
เพราะไม่มีอะไรลงถึงกะเพาะของพวกเราเลยตั้งแต่ลงปักกิ่งมา …แถวนั้นค่อนข้างเงียบสงัด
ไม่มีตึกมากกว่า3ชั้น ส่วนมากจะเป็นตึกชั้นเดียวเรียงกันตามข้างถนน
ร้านอาหารก็น้อยเอามากๆๆๆ และมาก มินิมาร์ทก็แอบไกลจากที่พักด้วย TT^TT …. ตอนนั้นคือ
ไม่คิดอะไรแระ หาอะไรที่พอกินได้ก็พอ บะหมี่คนละชามก็ยังดี ตอนนั้นใช้เวลาเดินสำรวจหลายสิบกว่านาทีอยู่จนกระทั่งไปเจอร้านนึง
โชคดีที่มีร้านนึงมันเปิดอยู่ ขอกินหมี่คนละชามเติมพลังก่อนเถอะ …..
หลังจากที่หาของกินเสร็จ ตอนนั้นรู้สึกจะเริ่มบ่ายสองบ่ายสามแล้วมั้ง คือเลทแล้วอ้ะ ก็เลยรีบเดินจ้ำไปที่สถานีรถไฟใต้ดินเพื่อจากไปเที่ยวที่แรก Tiananmen 天安门 กับพระราชวังต้องห้าม 故宫 ค่ะ
( เดินทางด้วยการนั่ง 天安门东 Tian an men dong สาย1 ทางออก C แล้วจะเห็นคนต่อคิวเยอะมากๆ
จากนั้นข้ามถนน(
เดินตามคนจีนก็ได้คนมันเยอะ
สายรถไฟค่อนข้างเก่า
จะไม่มีเขียนบอกทุกเส้นทาง ที่สถานีรถไฟมันจะบอกแค่บาง
บอกตรงๆเลยว่า คนเยอะมากกกก ก ไก่ล้านตัว
คือด้วยความที่มันอารมอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิกรุงเทพอ้ะ ศูนย์กลางใจกลางเมืองแหล่งต่อรถทุกสิ่ง
แล้วไปถึงตอนนั้นก็ล่อไปบ่ายสี่โมงได้แล้วมั้ง คนเค้าเลิกงาน คนติดเป็นพิเศษ
ขั้นที่ว่าต้องต่อคิวเดินกันอ้ะ แล้วที่ช็อคไปกว่านั้นคือ ปักกิ่งอากาศนี่เสียมาก
เหมือน PM 2.5 ฝุ่นควันนี่คลุ้งไปหมดถ่ายรูปอะไรไม่ได้ ต้องใส่แมสไปน่ะค่ะ
อากาศแย่จริงๆ
เมื่อเดินเข้าไปพื้นที่นั้นได้แล้ว ก็เจอกับลานกว้างทางเข้าไปพระราชวังต้องห้าม คนก็แน่นไม่แพ้ข้างนอกเลยค่ะ แต่ด้วยความที่พวกเราไม่มีเวลาแล้วบวกกับไม่มีเงิน ( ค่าผ่านประตูเยอะมากๆ เสียแล้วเสียอีกเมื่อเดินเข้าไปลึกๆ ) พวกเราก็แค่ ยืนดูข้างนอก จบ ออกมากค่ะ ( ชะโงกไหมล่ะ ? )
ออกมาเดินข้างนอกเห็นแม่น้ำลำธารที่แข็งโป๊กจนกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว
ตอนนั้นท้องฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว ( ฤดูหนาวมืดเร็วค่ะ ) ตอนนั้นก็คิดว่าเราก็ได้แต่ไปที่เที่ยวที่เป็นย่านตอนกลางคืน ถนนคนเดินอะไรทำนองนั้นค่ะ อันดับแรก นึกขึ้นได้พอดี มีที่ที่นึงที่เราสามารถไปได้นั่นก็คือ สนามกีฬารังนกโอลิมปิก นั่นเอง
( สนามกีฬารังนกโอลิมปิก Bird nest Olympic sport center
นั่งไปที่สถานี 噢体中心 สาย 8 ทางออก B1
รถไฟใต้ดินนี้เป็นรถไฟใต้ดิ
ข้างๆสนามกีฬามีสระว่ายน้ำด้วย
อากาศตอนนั้นหนาวมาก ปกติเจเป็นคนชอบที่เย็นๆนะ
แต่เนื่องจากช่วงนั้นร่างกายไม่ค่อยสบายเท่าไหร่อ้ะ ก็เลยหนาว โชคดีที่คนไม่เยอะ
แทบไม่มีเลยก็ว่าได้ ก็เลยได้แวะถ่ายรูปแปปเดียวแล้วไปต่อ ( มาเพื่อชะโงก )….
ต่อมาก็ถึงเวลาที่พวกเราต้องไปหาของกินจริงๆจังๆแล้ว
ก็ไปที่ย่านหวางฟู่จิ่ง 王府井
( Wangfujing 王府井
นั่งไปที่สถานี 王府井 สาย 1
เป็นย่านถนนคนเดิน
มีทั้งห้างไฮโซรวมทั้งถนนคน
ทีแรกกะจะไปหาของกินจริงๆจังๆนะ แต่พอไปๆมาๆ
แอบรำคาญคนเยอะ จะเดินไปด้วยกินไปด้วยตอนนั้นก็คิดว่ามันเป็นอุปสรรค
อากาศหนาวกว่าจะถือของควักตังจากกระเป๋าตังพวกเราเองก็แอบมีความรำคาญอ้ะ
และที่แน่ๆคือ หลายอย่างก็ แอบ แพง TT^TT … แทบร้องร่ำไห้แล้ว (
สงสัยมันราคาตามย่านที่เที่ยวแหละ ) ก็เลยกินแบบนิดๆหน่อยๆพอ พวกผลไม้เสียบไม้อะไรทำนองนี้อ้ะ
แล้วพวกเราก็ไปเสียเวลากับเกมเซ็นเตอร์ด้านในลึกๆ
เล่นกันจนจะลืมเวล่ำเวลาแล้วละมั้ง 5555 เดินเพื่อให้รู้ว่าได้มาแล้วแหละชะโงกๆ
แล้วก็ต้องรีบกลับไปที่พักก่อนสี่ทุ่ม ( กลัวรถหมดค่ะ ) … คิดดูนะคะ
ขนาดขึ้นรถไฟตอนสามทุ่มกว่าคนยังแน่นเหมือนตอนกลางวันเลย …
ก่อนกลับที่พักก็แวะหาของกินค่ะ สรุป มากินร้นใกล้ที่พักมันดีกว่าแหละ คนไม่เยอะ
ดีที่มีร้านหม่าล่าเปิดตอนค่ำ ในร้านเปิดฮีตเตอร์อุ่นๆด้วย
ก็เข้าไปกินให้อิ่มไปข้างก่อนเข้าไปพักผ่อน ….. ก่อนนอน
พี่โตโย่บอกว่าจะช่วยปลุกพวกเราให้ ประมาณ ตี 5 หรือ 6โมงเช้าแหละ
เพราะเรามีแพลนจะไปกำแพงเมืองจีนต่อ ( มันไกลมาก เดินทางนาน ต้องไปทั้งวันค่ะ ) ….
พาร์ทหน้าจะมาต่อเรื่องการเที่ยวชะโงกในครั้งนี้นะคะ กำลังทยอยรื้อฟื้นความทรงจำค่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น