***ปล. บล็อกเหล่านี้ภาพจะไม่มีความคมชัดหรือความว้าวใดๆทั้งสิ้นนะคะ
เนื่องจากว่าช่วงนั้นโทรศัพท์มือถือเจยังเป็นมือถือพวกออปโป้รุ่นเก่าๆ
รวมถึงเพื่อนๆมือถือก็ไม่ได้มีเป็นรุ่นใหม่ๆ เที่ยวแบบคนบ้านๆค่ะ
ดังนั้นภาพจะไม่ชัด ไม่ว้าว และภาพจะเลือนลางมากค่ะ บวกกับที่พวกเราเที่ยวแบบชะโงก
เน้นไปแปปเดียวแล้วย้ายที่ ทั้งนี้ทั้งนั้นเจจะใส่ภาพเพื่อแค่ให้มันเป็นตัวประกอบเฉยๆค่ะ โดยส่วนมากจะเป็นเน้นอ่านแทนนะคะ***
มาเริ่มกันเลยดีกว่านะคะ
แนะนำตัวละครกันจ้า ในหอพักที่เจอยู่ อยู่ 3 คนค่ะ และนี่ก็คือเพื่อนๆรูมเมทของเจเองค่ะ ซอล
กับ ออม ค่ะ
เมืองที่เจไปเรียนในตอนนั้นชื่อว่า
‘‘ฉางโจว’’ Changzhou 常州 ค่ะ
ไม่ใช่ ‘‘หางโจว’’ Hangzhou 杭州 นะคะ มันอยู่คนละที่กัน แต่มันอยู่ใกล้กันค่ะ
นี่ค่ะ
เปิดรูปให้ดูกันชัดๆเลยนะคะ
ฉางโจวอยู่มณฑลเจียงซู ส่วนหางโจว
อยู่มณฑลเจ้อเจียงค่ะ
แต่สามารถนั่งรถไฟความเร็วสูงแค่ 2
ชั่วโมงก็ถึงกันแล้วนะคะ
ในมหาลัยของเจ ทุกๆเทอมที่ 3 นักศึกษาทุกคนจะต้องไปเรียนวิชาภาษาจีนที่ประเทศจีนเป็นระยะเวลาสองเดือนกว่าค่ะ สำหรับเจนั้น
การอยู่แค่ในหอพักมหาลัยมันช่างน่าเบื่อมากกกกก มากๆๆและก็มาก ( ก ไก่ล้านตัวเลย
)
เจและเพื่อนของเจก็เลยวางแผนตั้งแต่ที่ไทยก่อนบินไปจีนค่ะว่า.. ‘‘พวกเรา จะโดดหอ ย่องเบา ออกจากมหาลัย
แล้วนั่งรถไฟไปเที่ยวเมืองอื่นแล้วกลับมาเรียนต่อ !!!!!!’’ ต้นเหตุที่ทำให้พวกเราอยากหนีเที่ยว ก็คือ ‘‘หนัง พาไป’’
นั่นเอง 55555 เตี๊ยมกันตั้งแต่เนิ่นๆที่ไทยเลย แต่ด้วยความที่เราไม่ได้หาข้อมูลมาค่ะ
เนื่องจากว่า ปีนั้นเป็นที่มหาลัยเปลี่ยนวันการเปิดปิดภาคเรียน
ทำให้นักศึกษาทุกคนต้องบินไปเรียนเทอม 3
ที่จีนในวันรุ่งขึ้นหลังจากสอบไฟนอลที่ไทย เรียนต่อเนื่องจนไม่มีเวลาให้พักทำใจก่อนบินไปจีน ( พูดง่ายๆก็คือ ไม่มีปิดเทอมให้หยุดหายใจเลย
ฮืออออออออ …. )
ดังนั้น
ก่อนไปเรียนที่จีน จึงได้ทำการดาวโหลดแอพเหล่านี้ทั้งในมือถือและในแลปทอปส่วนตัว
ดังนี้ค่ะ
ถ้าในมือถือ
เจใช้ betternet กับ vpn master
ถ้าในแลปทอป
เจใช้ freegate กับ ultrasurf ค่ะ
ในปีนั้น
เป็นปีที่เจโชคร้ายมากค่ะ คือ เพิ่งรู้ว่า จีน ระงับ ไลน์ Line และ ฟรีเกต freegate !!!! คือ แบบโอ้ มาย ก็อดดดดดด OMG ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยเนี่ยยยยยย…!!!! จะบินอยู่แล้วง่า TT^TT แอพก็เตรียมมาแค่นี้ แล้วชั้นจะทำยังไงดีย์ …
TT^TT ก็เลยแบบ เออ เอาละว้า
ไปตายเอาดาบหน้ากันเพื่อน เป็นไงเป็นกันละว้า !!......
พอเริ่มเรียนและใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยสัปดาห์ที่ 1 นั้น
เจและเพื่อนรูมเมทมีความลำบากทรมานในการหาอินเตอร์เน็ตเล่นยากมากๆเลยค่ะ T^T มีแต่วายฟายรวมใช้กันทั้งชั้น ชั้นนึงก็มีตั้งหลายห้องด้วย ความเร็วของวายฟาย
ขอบอกเลยว่า มัน อืด มากกกกกกกกก.... แม้แต่จะเชื่อมแอพพวกนี้ยังทำไม่ได้เลย
แต่ก็ท่องในใจกันค่ะว่า ช้า ดีกว่า ไม่ได้เล่น
นะคะ...
จุดเริ่มต้นของทริปเลยก็คือ ตอนนั้นเป็นเที่ยงคืนของวันศุกร์ พวกเรากำลังเล่นแลปทอปส่วนตัวกันอยู่ จนรูมเมทเจ ‘ออม’ ได้พูดขึ้นมาว่า....
ออม : ‘‘นี่เธอ เราว่าพวกเราจะไปกันวันนี้’’
เจเจกับซอล
ก็เลยแบบว่า … : ‘‘ห๊ะ..
อะไรนะ วันนี้ นี่หมายถึง ตอนเช้าที่จะถึงนี้เนี่ยนะ??’’
ออม : ใช่
ไปวันนี้เลย
จะแย่งเน็ตหาข้อมูลจนกว่าจะได้แหละ
พวกเราก็เลย
กระจายกันหาข้อมูลค่ะ ดูตามบล็อกคนอื่นบ้าง tripadvisor สื่ออื่นๆ ตอนนั้นกว่าจะเสร็จก็ล่อไป ตี 2 เกือบตี 3
แล้ว วีแชทไปถามเพื่อนที่จีนบ้างว่าเคยไปเมืองนี้มั้ย
ไปที่ไหนมาบ้าง
เพื่อนก็จำได้บ้างไม่ได้บ้างและพวกเค้าไม่ค่อยสะดวกตอบเพราะเด็กจีนอ่านหนังสือกันหนักมากๆ
ข้อมูลอื่นๆก็หาได้ไม่เยอะเลยค่ะ หลายเว็บโดนบล็อก vpn ก็พัง เน็ตเน่าบ่อย ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น
นอกนั้นคือกะเอาไปตายเอาดาบหน้าอย่างเดียวเลย
ดึกไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้ไม่งั้นจะนอนไม่พอ ( ที่จริงตอนนี้ก็ไม่พออ้ะ) เพราะต้องตื่น
6 โมงเช้าเพื่อที่จะนั่งรถเมล์ไปสถานีรถไฟอีก 1 ชั่วโมงค่ะ
ตอนนั้นนี่แทบจะไม่ได้นอนเลย แปปเดียวฟ้าก็สว่างแล้ว… ตื่นมา
เตรียมพร้อมสำหรับทุกอย่าง เสื้อผ้าตัวสองตัว เที่ยวแบบคนซกมกๆ แล้วเดินย่องเบา (
เดี๋ยวห้องคนอื่นมันตื่น ) ผ่านหน้าอาอี๋ที่หอ ยิ้มให้แกหน่อยทีนึง... เดินออกไปหน้าประตูรั่วมหาลัย ก็เจอลุงยาม แต่ก็ทำตัวปกติเข้าไว้ แล้วก็ออกไปขึ้นรถเมล์หน้ามหาลัยเลยค่ะ ( นี่แหละ คือที่มาที่ว่าทำไมพวกเราถึงออกมาได้ >0< )
หลับในรถเมล์ 1ชั่วโมงก็ถึงสถานีรถไฟพอดี พวกเราก็ไปซื้อตั๋วรถไฟกันดาบหน้า ( ไม่ได้เตรียมข้อมูลมา แต่คิดว่ามั่นใจว่ามันต้องมี เพราะคงจะเหมือนรถบขส. จากภูเก็ตไปพังงาวันละหลายๆเที่ยวรถละมั้งนะ 55555 ) …. แล้วสุดท้ายมันก็มีจริงๆด้วยจ้า เย้..!!!ตอนนั้นดีใจมากที่ไม่เสียเที่ยว ก็ซื้อตั๋วรอบ 9 โมงกัน จากนั้นก็รอจนถึงเวลา แวะหาไรกินแถวนั้น แล้วก็ขึ้นรถไฟค่ะ ( เมื่อเข้าไปนั่งในรถไฟแล้ว ก็โทรบอกเพื่อนคนอื่นๆว่า ถ้าอาจารย์ถามว่า พวกเราหายไปไหน?... ให้ตอบว่า ไปธนาคารเพราะบัตรกดเงินค้างในตู้ 55555 ..... เนียนป่ะล่ะ.......... ไว้ใจเพื่อนมาก ไม่ทำให้เราผิดหวังเลยจริงๆ )
จากฉางโจวไปเมืองซูโจวใช้เวลาแค่ครึ่ง
ชม.เอง ซึ่งมัน ไว มากกกกกกกกกกกกกกกกก
และรถไฟความเร็วสูงที่นั่นสะอาดและสะดวกมากจริงไม่แพ้น้องญี่ปุ่นเค้าเลย หลังจากที่พวกเราลงจากรถไฟ
โดนแต่ลุงๆป้าๆอาอี๋มารุมขายทัวร์ใหญ่เลย ( เหมือนเค้ารู้ว่าเราเป็นนักท่องเที่ยว
) พวกเราเลยต้องทำการเดินจ้ำๆๆๆๆๆรีบหนีขึ้นรถเมล์ ( สายอะไรก็ได้ที่พาไป หู่ชิว 虎丘 Tiger Hill Pagoda ) และก็ไปเจออยู่สายนึง
ก็เลยรีบเข้าไปนั่งในรถเลย ( ขนาดเข้าไปนั่งในรถแล้วนะพวกป้าๆยังตามตื๊อมาขายของหน้าประตูทางเข้ารถเลยอ้ะ
วร้ายยยยยยยยยย…!!!!!!! )
นั่งรถไปจนถึงสุดสายก็มาถึงหู่ชิว虎丘
พอลงจากรถก็มาเจอคุณป้าจะมาหลอกขายค่าเข้าที่อื่น (
อารมว่าเหมือนแกคงจะได้ค่าน้ำละมั้งอะไรทำนองนั้น ) พวกเราก็ต้องเดินหนีป้า
ป้าก็พูดอะไรไม่รู้ฟังไม่ออกอ้ะ ป้าแกตื๊อๆๆๆ ชักชวนอยู่นั่นแหละ
เดินตามมาเฉ๊ยยยยเลย จนสุดท้ายป้าแกก็ไม่ตามมา 555
เอาจริงๆ
ยังไม่รู้เลยว่าที่นี่มันคืออะไร มันเหมือนวัดกึ่งสวนสาธารณะอะไรทำนองนั้นอ้ะ
แต่ว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาก็มา ไปก็ไป
ต้องยกย่องพี่จีนเค้านิดนึงนะว่าพี่จีนเค้าอนุรักษ์ดูแลรักษาสถานที่ท่องเที่ยวได้ดีมากๆค่ะ
ในความคิดหลายๆคนเค้าอาจจะยังมองว่าเป็นประเทศสกปรก ไม่มีความเป็นระเบียบ
แต่ขอบอกเลยค่ะว่าเมืองที่เป็นเมืองท่องเที่ยว เค้ามีมาตรการที่ดีกว่านั้นค่ะ
เค้าดูแลทุกอย่างได้ดีจริงๆ เข้ามาเดินตามสวนในนี้ น้ำยังใส ต้นไม้
ธรรมชาติทุกอย่างยังอยู่สภาพที่ดีมากๆค่ะ
เดินผ่านทะลุทะลวงสวนสาธารณะ
แม่นงแม่น้ำมาตั้งพักนึง สุดท้ายก็เข้ามาส่วนลึกที่สุด เป็นวัด แต่ว่า….มันปิดปรับปรุงอยู่อ้ะ อดเข้าไปเลย -__- ถ่ายแค่ด้านหน้าก็พอเนอะ
555555555 ถือว่าได้มาแล้ว
ออกจากหู่ชิว
ก็มายังถนนคนเดิน มาหาของกินบ้างไรบ้างจนพวกเราเกือบลืมไปว่า
ยังไม่ได้หาที่พักนี่หว่า..??!!! OoO เห้ยยย นี่มันสำคัญมากเลยนะแกร..ลืมไปได้ยังไงเนี่ย…!! เราไมได้ทำการจองโรงแรมอะไรเลยนะเว้ย …. Seriously??! ไม่มีทางเลือกค่ะ ได้แต่เดินจ้ำๆๆตามฟุตบาท
เดินมาราธอนเพื่อตามหาที่พัก เดินผ่านทั้งโรงแรมตึกหรูหรา โรงแรมเก่าๆ เกสเฮ้า
อพาทเม้น บลาๆๆๆ แต่พวกเค้าไม่รับให้พวกเราเข้าพักเลยสักที่นึง T_T เนื่องจากในปีนั้นๆจีนมีกฎหมายที่ว่า
…ห้ามให้ชาวต่างชาติพักตามเกสเฮ้าค่ะ ต่างชาติต้องพักแค่โรงแรมที่มีมาตรฐานเท่านั้นซึ่งราคามันค่อนข้างแพงมากๆค่ะ
อารมเกรด 4ดาวบ้านเรา เพราะหากเทศกิจมาตรวจเมืองตรวจโรงแรม
หากเจ้าของทำผิดกฎหมาย ทางรัฐบาลจีนจะต้องสั่งปิดโรงแรมตลอดถาวรค่ะ …ตอนนั้นพวกเจเดินประมาณ 3ชั่วโมงได้ค่ะ เมื่อยก็แล้ว ตะคริวกินขาก็แล้ว ก็ยังหาที่พักไม่ได้เลย
เดินระหว่างทางเจอแต่แท็กซีทั้งเถื่อนและไม่เถื่อนแย่งกันโบกเรียกพวกเรา
พวกเราทำได้แค่ทนเดินต่อไปค่ะ เดินไปเจอแต่ป้ายอะไรก็ไม่รู้ อ่านไม่ออก
ภาษาจีนพวกเราก็ไม่แข็งแรง อ่อนด๋อยเลย อ่านกับเขียนนี่คือสอบตก ในใจลึกๆอยากจะนั่งรถ
แต่…จะนั่งรถไปทำไมล่ะ? นั่งแล้วจะพาพวกเราไปออกที่ไหนอีกล่ะ มีแค่แผนที่กระดาษโง่ๆ 1 แผ่น T^T
อินเตอร์เน็ตมือถือก็ไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น ต้องเก็บไว้ใช้ในยามจำเป็นอีก
เงินเราก็ไม่ได้มีเยอะแยะอะไรมากมายเลยด้วย ตอนนั้นคิดในใจนะพวกเราจะต้องนอนข้างทางมั้ยเนี่ย??
( อันนั้นก็เวอร์ป๊ายยยยยยยยยยยย
) เดินตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงบ่ายสี่โมงเย็นเลยค่ะ จนกระทั่งเราไปเจอเกสเฮ้าที่ๆนึง
เป็นเกสเฮ้าที่ไม่ได้หรูหรามากนะคะ มีแค่ 4-5ห้องได้มั้ง
มีห้องน้ำในตัว แต่มันก็อยู่ในระดับที่นอนได้ค่ะ ตอนไปที่เคาน์เตอร์เช็คอิน
พวกเราก็ง้ออาอี๋กับตาลุงเค้าว่า ขอพักหน่อยน้า…. เจพาเพื่อนอีก2คนมาเที่ยว
มานอนแค่คืนสองคืนเอง พวกเราเป็นนักเรียนต่างชาติ พวกเราเที่ยวแต่พวกเรากันเองแหละ
ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนพาคนนอกคนไหนเข้ามา พวกเราไม่เสียงดัง ไม่เที่ยวกลางคืน
ขอร้องหน่อย น้า น้า น้า…. ( ตอนนั้นคิดในใจ ถ้าไม่ได้ที่นี่
พวกเราก็ต้องทนหาลากยาวจนถึงเย็นเลยทีเดียว ฟ้าก็จะมืดแล้วด้วย ฮือออออ ) พระเจ้า
ช่วยลูกช้างด้วย ..
>^<
อาอี๋เค้าก็อธิบายมานะคะว่า
คือตัวพวกเค้าเองก็กลัวโรงแรมจะถูกปิดตัวหากทำผิดกฎเพราะบางทีมีเจ้าหน้าที่เค้ามาสุ่มตรวจหาโรงแรมเถื่อน
หากที่ไหนแอบรับต่างชาติมาพัก โรงแรมจะต้องถูกปิดตัวทันที ผ่านไปสองสามนาที…จนกระทั่งอาอี๋กับตาลุงสามีแกเค้าก็ยอมให้พวกเราไปพักค่ะ
เราก็ให้คำสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีตลอดการเข้าพักเพื่อที่จะไม่สร้างปัญหามาให้พวกเราค่ะ ( รอดตายแล้วววววว >< )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น